Artikel Inhoud
Mijn eerste kennismaking met plate reverb vond een paar jaar geleden plaats, toen mijn vriend (en Pro Audio Files-collega) Max Foreman me vroeg of ik hem wilde helpen een plate reverb-eenheid uit de kelder van een studio waar hij had gewerkt te verplaatsen. We brachten een avond door met het sjouwen van een zware, onhandige doos in een rijdende vrachtwagen, en ik geloof dat hij een burrito voor me kocht als dank. Ik ben er vrij zeker van dat ik avocado aan de mijne heb toegevoegd – en als je ooit een plaatgalm moet verplaatsen als een gunst, moet je minimaal om avocado vragen. Ik heb die galm nooit in actie kunnen horen, maar plaatgalm is een absoluut essentieel onderdeel van mijn gereedschapskist als mix-engineer en producer.
In dit artikel ga ik kijken waarom dat is, plus enkele van mijn favoriete manieren om het te gebruiken. Maar eerst een beetje geschiedenis:
Wat is Reverb?
In algemene zin is galm (of galm) een natuurlijk fenomeen dat wordt veroorzaakt door reflecties van een geluid dat onze oren bereikt nadat het oorspronkelijke geluid dat doet. In plaats van het soort duidelijke, uit elkaar geplaatste echo’s die je zou kunnen horen na geschreeuw in een kloof (of afkomstig van een vertragingseffect), treedt nagalm op wanneer die reflecties zo dicht bij onze oren komen dat we ze waarnemen als een continue “staart” die blijft hangen nadat het oorspronkelijke geluid is vervaagd.
Hoewel een zekere mate van galm inherent is aan het opnemen van geluid in het algemeen, begonnen producenten rond het einde van de jaren veertig opzettelijk galm te gebruiken in opnames. Het eerste echte studiogebruik van galm omvatte het plaatsen van luidsprekers en microfoons in een galmkamer: een kamer gebouwd met harde oppervlakken en niet-parallelle muren om aangenaam klinkende reflecties te produceren.
Natuurlijk was niet elke studio in staat om een hele kamer te ontwerpen en te wijden aan alleen galm. En hoewel spring reverb (een onderwerp voor een ander artikel!) beschikbaar was in elektrische orgels — en later in gitaarversterkers — was de specifieke klank ervan niet de meest geschikte voor veel instrumenten en stemmen.
Wat is Plate Reverb?
De introductie van plate reverb door het Duitse bedrijf EMT in 1957 betekende een doorbraak voor studio reverb. Hun EMT 140 maakte gebruik van een metalen plaat, opgehangen in een stalen frame, die in staat was om nagalm te creëren die vergelijkbaar was met die in de akoestische ruimte. Een transducer (vergelijkbaar met een luidspreker- of microfooncapsule) werd gebruikt om trillingen te creëren die door de plaat zouden bewegen. De plaat zou weerkaatsen en pickups (vergelijkbaar met die in een elektrische gitaar) zouden die weerkaatsing opvangen, zodat deze kon worden opgenomen. Als een toegevoegde bonus kon die reverb door de ingenieur worden geregeld, met behulp van een dempingsplaat om de vervaltijd te verlengen of te verkorten.
Het resulterende geluid kan worden omschreven als weelderig, glanzend, dicht en helder. Meer kritisch klinken plaatgalm om voor de hand liggende redenen ook enigszins “metallic”, vooral in vergelijking met de meer “natuurlijke” galm die in concertzalen en galmkamers wordt gehoord. Toch werkte de toon prachtig met een breed scala aan instrumenten en stemmen.
Als je naar muziek hebt geluisterd die is opgenomen van de late jaren 50 tot de jaren 70, heb je vrijwel zeker plaatgalm in actie gehoord. En hoewel we nu geen tekort hebben aan opties voor reverb, worden tegenwoordig zowel hardware plate reverbs als getrouwe software-emulaties veel gebruikt.
Voors en tegens van Plate Reverb
Hoewel ik nog nooit de kans heb gekregen om met een echte hardware plate reverb te werken, kan ik me moeilijk voorstellen dat ik mix zonder mijn favoriete plug-inversies van plate reverbs (daarover later meer). Natuurlijk is plaatgalm niet het juiste gereedschap voor elke klus (niets is dat ooit), dus laten we eens kijken naar de voor- en nadelen van het plaatgeluid.
Aan de professionele kant produceert plate reverb een weelderig, zijdeachtig geluid dat moeilijk op een andere manier te krijgen is. De toon is van nature helder, op een manier die schittering kan toevoegen aan de geluiden die worden verwerkt. De inherent lange vervaltijden kunnen een dramatisch effect creëren, ofwel zwevend of spookachtig, afhankelijk van de context. Het heeft de neiging om mooi naast elkaar te bestaan in een mix met andere, meer natuurlijke reverbs, waarbij het griezelige gevoel wordt vermeden dat een opname is gemaakt in een ‘hal in een kamer’.
Aan de andere kant heeft plate reverb eigenlijk alleen lange vervaltijden, dus het is geen goede keuze om wat “subtiele ruimte” in een mix te stoppen. De dichte kwaliteit betekent dat het dingen ook echt kan vertroebelen als het te veel wordt gebruikt – alles in je mix naar een enkele plaat reverb buss sturen is een geweldige manier om diepte en definitie te doden. En hoewel velen het geluid zouden omschrijven als een “tijdloze klassieker”, is het ook moeilijk om de plaattoon niet te horen als een apart product van een periode waarin er weinig andere opties waren voor studio-galm… met andere woorden, gedateerd.
Favoriete toepassingen
1. Weelderige zang
Mijn persoonlijke favoriet en meest voorkomende gebruik van plaatgalm is zonder twijfel de zang. Ik hou ervan op een lead vocal, vooral als ik op zoek ben naar iets om die vocale track te laten opvallen. Als al het andere in een mix een meer “realistische” reverb heeft, kan plaat op een leadvocal zijn alsof je die vocal zijn eigen spotlight geeft (en een strass-outfit om de gloed weer te geven).
Ik hou ook van plaatgalm op achtergrondzang als ik wil dat ze klinken alsof ze in de verte zijn, hoewel ik verwacht dat ik wat high-end afrol om achtergrondzang te laten klinken alsof ze echt zijn op de achtergrond. Het is ook niet ongebruikelijk voor mij om plaatgalm op zijn eigen bus te gebruiken, waarbij alle zang in een nummer daar in verschillende hoeveelheden naartoe wordt gestuurd, afhankelijk van de gewenste “afstand”.
Natuurlijk is plaatgalm niet geschikt voor elke zang – het kan in sommige contexten te dramatisch, gestileerd of klassiek klinken. Zoals altijd, laat je oren bepalen of het werkt zoals bedoeld.
2. Epische drums
Hal Blaine’s drums in ‘Be My Baby’ van The Ronettes hebben een onmiskenbaar plaatgalmgeluid. Dit is niet Phil Collins’ tom-reverb of John Bonham’s compressor-verpletterde trappenhuismicrofoon – dit is ultraklassiek drumdrama geserveerd op een presenteerblaadje … eh, ik bedoel, stalen plaat. Je hoort het meteen vanaf de downbeat:
In dit nummer hoor je de hele drummix met een heel gezonde dosis van die plaatgalm. Dat is een beetje wat je zou verwachten in een tijd waarin drumopnames doorgaans minder microfoons en minder flexibiliteit met zich meebrachten dan je zou vinden in de gemiddelde moderne sessie.
Als je mix veel ruimte heeft om die reverb-staarten te laten schitteren, stuur die hele kit dan naar een plate reverb-bus. Als de rest van het arrangement wat drukker is, kun je proberen om gewoon snare of tom close-microfoons te sturen, misschien met een beetje overhead erbij.
3. Zijdeachtige snaren
Er is gewoon iets zo waar over plaatgalm op een snaarsectie. Of die snaren nu broeden, zweven of rondscharrelen als een school vissen, de heldere, glanzende klank van de reverb is een natuurlijke match voor snaren.
Het live volgen van een strijkersensemble houdt meestal in dat er voldoende afstand tussen de instrumenten en microfoons moet worden aangebracht. Als gevolg hiervan hebben strijkersopnames vaak veel “ruimte” in de onbewerkte tracks. Door dat soort snaartracks droog te houden, ontstaat een soort sober geluid dat in bepaalde situaties heel goed kan werken.
Maar als je lange, weelderige staarten op een snaarsectie wilt, is plate reverb de natuurlijke eerste keuze. Omdat platen niet klinken als galm die je in echte ruimtes hoort, kun je de ruimte in de snaaropname benadrukken en de dramatische kunstmatige reverb zonder dat een van beide misplaatst lijkt.
4. Geluiden van de andere kant
De suggesties hebben vooral betrekking op specifieke instrumenten die goed passen bij plaatgalm, maar het is echt een goede keuze wanneer u bepaalde instrumenten in uw mix wilt scheiden. De logica is vergelijkbaar met hoe je plaatgalm zou gebruiken op een leadzang. Het inherent onnatuurlijke geluid van de plaat wekt het gevoel dat alle tracks die je erin invoert ergens buiten de rest van de opname vandaan komen.
Plate reverb is geen goede keuze als ik een mix subtiel aan elkaar moet lijmen in een coherente ruimte – dat is wanneer kamer- en kamerreverbs echt kunnen schitteren. Platen zijn mijn eerste keuze als ik reverb wil gebruiken om ergens de aandacht op te vestigen.
ADVERTENTIE
Dat “iets” kan een synth-lead, een piano, een tamboerijn of een eenzame akoestische gitaar zijn die speelt wanneer de rest van een mix wegvalt. Het brongeluid doet er niet zoveel toe als de bedoeling, en het punt hier is om een beetje stijlvolle zachtheid toe te voegen aan elk instrument dat “zijn moment heeft” in een mix.
Bonustip: ruim het op, pomp het op
Zoals met alle reverbs, kunnen platen echt profiteren van wat filtering en algemene EQ’ing. Als je een plaatgalm op een bus gebruikt, probeer het dan te combineren met EQ – van high-end af rollen als het te helder is, low-end als het te modderig is of midrange als de mix een beetje moet ademen.
Ik hou ook erg van het invoegen van compressie en verzadiging na een galm. Een zachte aanraking kan helpen om de aanwezigheid naar voren te brengen, vooral in de staart van de reverb, op een manier die kan helpen om op een lager volume merkbaar te blijven.
Go-to Plate Reverb-plug-ins
UAD EMT 140
De eerste plate reverb-emulatie die ik leerde kennen is UAD’s zeer getrouwe recreatie van de EMT 140. In alle opzichten ziet het eruit, gedraagt het zich en klinkt het als het origineel. Hoewel ik een paar andere plaat-plug-ins heb waar ik vaak naar gebruik, wordt deze nog steeds behoorlijk gekozen.
Kush Goldplate
Mijn huidige favoriete bordemulatie is Kush’s Goldplate. Het combineert het nominale reverb-effect met een aantal slim gekozen add-ons (dat is een beetje van Kush), namelijk filteren, compressie en verzadiging. Die combinatie maakt het in wezen een one-stop-shop voor het type signaalketen dat ik waarschijnlijk ga gebruiken met plaatgalm.
Soundtoys Bordje
Een andere waardige kanshebber is de Soundtoys Bordje. Het heeft een idiot-proof interface die je binnen enkele seconden naar een bruikbaar en zeer klassiek geluid brengt. Little Plate is mijn go-to als ik plate reverb wil en ik niet te lang wil nadenken over het inbellen.
Walhalla bord en Walhalla Vintage werkwoord
Valhalla maakt twee geweldige, zeer betaalbare plate reverbs: Walhalla bord, en vintage werkwoord (met onder andere een plaatalgoritme). Beide combineren superfunctionele en zeer moderne bedieningselementen met een legitieme, klassieke toon. Het Vintage Verb is een meer algemene reverb, terwijl de Valhalla Plate meer plaatspecifieke opties heeft, waaronder het type metaal. Er is zelfs een instelling voor ‘unobtanium’ — moesten ze daarvoor James Cameron betalen? Ik zou persoonlijk een instelling hebben gekozen voor waar de T-1000 ook van gemaakt is, maar dat ben ik gewoon.
Conclusie
Wat voor soort muziek je ook maakt, de kans is groot dat er ergens in je proces ruimte is voor plate reverb. Het is de moeite waard om ten minste één fatsoenlijke plaatemulatie in je map met plug-ins te hebben – en de kans is groot dat je DAW er al een biedt die het werk zal doen.
Doe dit nu…
Vind je dit artikel leuk? Beginner of pro, nu kun je jaren van je leercurve afsnijden met gepersonaliseerde feedback van Danny Echevarria. Het maakt allemaal deel uit van de volledig vernieuwde Pro-audiobestanden op aanvraag. Sluit je vandaag nog aan bij honderden gelukkige leden!
creditSource link